اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر و پیشرفته است که بر چگونگی برقراری ارتباط با دیگر افراد و ارتباطات تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به ASD جهان اطراف خود را به گونه ای دیگر تجربه می کنند. اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، به طیف گسترده ای از شرایط مشخص شده با مهارت های اجتماعی، رفتارهای تکراری، گفتار و ارتباط غیرکلامی اشاره دارد.
اکنون ما می دانیم که تنها یک شکل از اوتیسم وجود ندارد، بلکه بسیاری از انواع ضعیف و قوی بیماری اوتیسم با چالش های مختلف دیده می شود. به دلیل همین طیف وسیع از سطوح اختلالات، این بیماری را اختلال طیف اوتیسم یا ASD نامیده اند. ASD در مراحل شدید خود به شکل معلولیت روانی و ذهنی ظهور پیدا می کند که زندگی معمولی شخص را به یک ناتوانی ویرانگر محدود می سازد. تا جایی که ممکن است نیاز به مراقبت های دائمی باشد.
جهان از اوتیسم چه می داند؟
رفتار کودکان مبتلا به ASD
کودکان مبتلا به ASD ممکن است حرکات بدن تکراری داشته باشند و یا پاسخ های غیرمعمول به افراد بدهند. همین طور آن ها عکس العمل های عجیب و متفاوتی نسبت به اشیاء دارند و فعالیت های طبیعی را طی نمی کنند. بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم نیز ممکن است تشنج را تجربه کنند و در برخی موارد این تشنج ها ممکن است تا نوجوانی رخ ندهند.
اگر چه افراد اوتیستیک در بسیاری از مهارت های رایج زندگی دچار مشکلات جدی هستند، اما می توانند در مهارت های غیرمعمول در زمینه های دیگر مانند نقاشی، موسیقی، حل مسائل ریاضی و یا حفظیات به شکلی خارق العاده قوی باشند. به همین دلیل است که عده ای از آن ها در تست های هوش غیرکلامی نمرات بالاتر از حد متوسط را حتی از خود نشان می دهند.
عوامل دخیل در این بیماری
لازم به ذکر است که اوتیسم در پسران چهار برابر دختران دیده می شود. اما این بیماری مرزهای نژادی، قومی و اجتماعی ندارد و نمی توان آن را به طبقه ای خاص نسبت داد. سطح درآمد خانواده، شیوه ی زندگی یا سطوح تحصیلی پدر و مادر بر ریسک ابتلای نوزاد به ASD تاثیرگذار نیست. ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی بر رشد اوتیسم تاثیر می گذارد و این بیماری اغلب با برخی مسائل جسمی و پزشکی همراه است. از جمله؛ اختلالات گوارشی (GI)، تشنج و اختلالات خواب.
در سال جاری میلادی، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های اختلالات روانی، گزارش میزان شیوع ASD را اعلام کرد. طبق این گزارش شیوع اوتیسم به 1 نفر از هر 59 تولد رسیده است و این آمار نسبت به چیزی که در سال 2004 داشتیم، تقریبا دو برابر می باشد.(در سال 2004 میلادی، از هر 125 تولد، یک نوزاد با اختلالات اوتیسم به دنیا می آمد.)
علائم
علائم مشخیص اوتیسم معمولا در سن 2 تا 3 سالگی ظاهر می شوند. اما اغلب اوقات می توان آن را در 18 ماهگی کودک نیز تشخیص داد. تنها کافی ست که پدر و مادر نگاه تیزبین و کنجکاوی کافی نسبت به رفتارها و عکس العمل های کودک خود داشته باشند.
در مورد اوتیسم بیشتر بدانیم
اختلال طیف اوتیسم یک اختلال پیچیده و در حال رشد است. علائم معمولا در دوران کودکی ظاهر می شود و بر توانایی فرد در برقراری ارتباط با دیگران تاثیر می گذارند. ASD توسط یک مجموعه مشخص از رفتارها تعریف شده است و یک وضعیت طیفی ست که برای افراد متفاوت، نمودها و درجات مختلفی دارد. هنوز هیچ علت محرزی برای ابتلا به اوتیسم شناخته نشده است. اما افزایش آگاهی و تشخیص زودهنگام و همین طور مداخلات درمانی و حمایت مناسب منجر به نتایج قابل توجهی در بهبود بیماران خواهد شد.
افراد مبتلا به اوتیسم جهان اطراف خود را به شکلی متفاوت می بینند، می شنوند و احساس و ادراک می کنند. همان طور که گفتیم اوتیسم یک وضعیت طیفی محسوب می شود. همه ی افراد مبتلا به ASD مشکلات خاصی را متحمل می شوند، اما اوتیسم آن ها را به روش های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیز دارای معلولیت های یادگیری، مسائل مربوط به سلامت جسم و روان یا دیگر شرایط هستند. به این معنا که این افراد نیاز به حمایت های متفاوتی دارند.
در زندگی افراد مبتلا به ASD فرصت ها و موقعیت های متعددی وجود دارد و آن ها می توانند با دریافت حمایت های خاص، در زندگی خود پیشرفت هایی داشته باشند.
افراد مبتلا به اوتیسم جهان را چگونه می بینند؟
مبتلایان به ASD می گویند که همیشه با این اضطراب دائمی دست به گریبان هستند، که چطور به وسیله ی دیگران درک خواهند شد. این عده لزوما غیرفعال نیستند. اما به طور خاص، و درک و ارتباط با دیگر افراد در خانواده، مدرسه، محیط کار و عموما زندگی اجتماعی سخت خواهد بود. کودکانی که از اوتیسم در درجات سخت آن رنج می برند، جهان را فرو رفته در تاریکی بی انتهایی می بینند، بی آن که رنگ و جلوه ها برایشان به چشم بیاید. این کودکان بینایی کاملی دارند، اما طوری از کنار اسباب بازی های جذاب و جدید عبور می کنند، که گویی آن ها را اصلا ندیده اند.
همان طور که بزرگسالی از طیف ASD ممکن است نتواند عکس العمل صحیحی در مقابل یک صحنه ی خنده دار یا غم انگیز داشته باشد. شما می توانید یک فرد اوتیسمی را مدت های مدید غمگین بیابید و تمام تلاش هایتان برای نزدیک شدن به او، بی ثمر باقی بماند. افراد اوتیستیک با تفسیر زبان های کلامی و غیرکلامی مانند حرکات و ارتباطات چشمی، مشکل دارند. بسیاری از آن ها درک فوق العاده کمی از ادبیات زبانی دارند، به شکلی که تصور می کنند مردم دقیقا همان چیزی را که می گویند منظور دارند و قادر به تشخیص ادبیات نهفته در گفتار نیستند.
آن ها غالبا دشواری زیادی برای درک حالات چهره ی دیگران، تن صدا و جوک ها و عبارات معنی دار دارند. برخی ممکن است اصلا صحبت نکنند، یا ارتباطات کلامی کوتاه و مختصری از خود بروز دهند. عده ای از آن ها ترجیح می دهند که از روش های جایگزین مانند زبان اشاره و یا رفتارهای بصری بهره مند شوند. البته بعضی نیز قادر به برقراری ارتباط بسیار موثر هستند و این کاملا به همان طیف و درجات اوتیسم که گفتیم، بستگی دارد.
ارتباط گرفتن افراد مبتلا به ASD
افراد مبتلا به ASD ممکن است در ایجاد دوستی، دوست پیدا کردن و شکل دادن آن، دچار مشکلات جدی باشند. برخی ممکن است بخواهند با دیگران ارتباط برقرار کنند و دوستی داشته باشند، اما همین عده نیز در مورد عملی کردن آن بسیار معذب بوده و با آن در چالشی جدی فرو می روند.در مطالب بعدی چند و چون به اصلی ترین نشانه ها و علائم اوتیسم در نوزادان، کودکان، و بزرگسالان اشاره می کنیم و به روش های درمان اوتیسم نیز خواهیم پرداخت.
منابع:
