ایدز یکی از بیماری های ترسناکی ست که متاسفانه در تمامی جوامع رواج پیدا کرده است و حتی کشورهای پیشرفته ی جهان از آن در امان نمانده اند. هر فردی از خود می پرسد علائم ابتلا به ایدز چیست؟ نشانه های اولیه ی آن کدامند؟
پیش از هر چیزی توجه داشته باشید که شما نمی توانید برای فهمیدن ابتلا به ایدز، تنها روی علائم و نشانه ها اکتفا کنید. تنها راه به دست آوردن اطمینان در مورد این که آیا به HIV مبتلا هستید یا خیر، این است که آزمایش کنید.
اطلاع از ابتلا به ایدز اهمیت بسیاری دارد. این موضوع هم برای شروع اقدامات درمانی حائز اهمیت است و هم این که موجب عدم انتقال به دیگران می گردد.
اما در اینجا قصد داریم به برخی از نشانه های نخستین بیماری ایدز یا HIV بپردازیم که می توانند به عنوان یک زنگ خطر در افراد مشاهده گردند.
بیشتر مطالعه کنید با مقاله بهترین روش های پیشگیری از دیابت دوران بارداری
مرحله ی اولیه HIV
حدود 40 تا 90 درصد افراد علائم آنفلوانزا را در عرض 2 تا 4 هفته پس از عفونت و آلوده شدن با ویروس HIV دارند. درصدی هم در این مدت بیمار نشده و علائم آنفلوانزایی از خود بروز نمی دهند، که اتفاقا در دسته ی عفونت حاد قرار می گیرند.
علائم آنفلوانزا در آغاز ابتلا به HIV
علائم شبه آنفلوانزایی که در شروع ابتلا به HIV ظهور پیدا می کند؛ عبارتند از:
– تب
– لرز
– تحریکات پوستی و دانه زدن
– عرق های شبانه
– دردهای عضلانی
– گلو درد
– خستگی مزمن و بی علت
– تورم غدد لنفاوی
– زخم های دهانی
این علائم می توانند از چند روز تا چند هفته به طول بیانجامند. در طی این زمان، ممکن است در برخی از انواع آزمایشات ایدز، عفونت HIV تشخیص داده نشود. اما این به آن معنا نیست که افراد ناقل نبوده و قادر به انتقال دادن بیماری نیستند. اتفاقا در همین زمان هم که شاید هنوز در تست HIV مثبت ظاهر نشود، بیمار می تواند به راحتی ناقل ایدز باشد.
نکته: داشتن علائم فوق نمی تواند دلیل محکمی بر ابتلا به HIV باشد، بلکه تنها بر اثر تداوم آن ها می توانید نسبت به بیماری ایدز مشکوک شده و به پزشک متخصص مراجعه نمایید.
هر یک از این علائم می تواند به دلیل سایر بیماری ها ایجاد شوند و جالب است بدانید که برخی از افراد مبتلا به HIV تا 10 سال یا بیشتر هیچ گونه نشانه ای ندارند.
با این حال اگر فکر می کنید که ممکن است در معرض ابتلا به اچ آی وی قرار گرفته و در مراحل اولیه ی عفونت HIV هستید، حتما یک تست HIV داده و نتیجه ی آن را با پزشک در میان بگذارید.
در طی این مدت و تا مشخص شدن نتیجه و اطمینان از سلامتی، به طور کامل مراقبت های لازم را لحاظ نموده و هیچ ریسکی که بتواند بیماری را به فرد دیگر انتقال دهد، انجام ندهید.
پس از این که سیستم ایمنی بدن فرد در مبارزه با HIV مغلوب گردید، علائم آنفلوانزا از بین می رود. پزشکان این مدت را که می تواند تا 10 سال یا بیشتر به طول بینجامد را دوران بالینی پنهان می نامند. فرد مبتلا ممکن است متوجه آلودگی خود نشود. در طی این زمان HIV بدون درمان، سلول های CD4 T را کشته و سیستم ایمنی بدن فرد را کاملا درهم می شکند.
خوشبختانه داروهای ترکیبی که از آن ها به نام Cocktail یاد می شود، می توانند به صورت گسترده ای با بیماری ایدز مبارزه کرده و به تقویت سیستم ایمنی بدن بیمار کمک کنند. اگر داروها به موقع و درست استفاده شده و عادات سالمی در زندگی فرد پیش گرفته شود، عفونت HIV ممکن است پیشرفتی نداشته باشد.
لازم به ذکر است که در حال حاضر پزشکان می توانند از ابتلا به HIV جلوگیری کنند. پیشرفت پزشکی موجب شده است که اگر فردی در معرض HIV قرار گرفته باشد و بسیار سریع یعنی قبل از 72 ساعت به پزشک مراجعه نماید؛ داروهای ضد HIV که PEP نامیده می شوند، می تواند از ابتلای فرد به ایدز با درصد موفقیت بالایی جلوگیری نماید.
همان طور که گفتیم این درمان باید قبل از 72 ساعت از زمانی که فرد در معرض قرار گرفته، آغاز گردد و داروها نیز می توانند عوارض جانبی ناخوشایندی به همراه داشته باشند.
ابتلا به ایدز
زمانی که ویروس HIV به طور کامل بدن فرد را تسخیر کند، می توان گفت که وی به ایدز مبتلا شده است.
در این زمان که بیماری از حالت نهفته بیرون آمده و خود را بروز می دهد؛ برخی از علائم زیر و یا تمام آن ها تجربه می شوند:
– خستگی دائمی
– تورم گره های لنفاوی در گردن یا کشاله ی ران
– تب کردن بیش از 10 شبانه روز
– عرق کردن شبانه
– کاهش وزن بی دلیل
– لکه های پوستی که از بین نمی روند
– تنگی نفس
– اسهال شدید و طولانی مدت
– عفونت در دهان، گلو و واژن
– کبودی و خونریزی بدون علت
برای پیشگیری از ابتلا به بیماری ایدز روش ها و نکات زیادی توصیه شده است که با رعایت کردن آن ها، به میزان بسیار قابل توجهی می توان در دایره ی امن قرار گرفت.
در مطالب بعدی این نکات را مرور خواهیم کرد.
منابع: Hiv
