سبک های رفتاری مخربی که به عنوان والدین در پیش می گیرید به آرامی ، بخشی از عملکردهای روزانه شما می شوند، بدون اینکه قصد و نیت مثبت شما بتواند تاثیر گذار باشد. در ادامه، شما را در جریان مواردی قرار می دهیم که با استفاده از آنها بتوانید به سبک فرزندپروری نادرست خود خاتمه دهید و پیش از آنکه آسیب جدی به فرزند خود بزنید، جریان این چرخه معیوب را متوقف کنید.
با فرزند خود گفتگو کنید نه اینکه برای او صحبت کنید
گفتگوهای والد فرزندی، فرایند پیچیده ای هستند، به خصوص زمانیکه فرزند شما بزرگ شده و صاحب فکر و عقیده شخصی می شود.دکتر باربارا گرین برگ، روانشناس کلینیک درمانی که به خاطر مصاحبه های تلویزیونی ملی که با تمرکز به روی مساله سلامت روان بزرگسالان و نوجوانان انجام داده، سرشناس می باشد اظهار داشته که انجام مکالمات سازنده والد فرزندی برای یک فرزند پروری شایسته، حیاتی می باشد. یکی از روش های ارتباطی سمی برای والدین، گوش نکردن به فرزندانشان است و اینکه در عوض خود بطور پیوسته مشغول صحبت و بیان اعتقاداتشان به آنها هستند.برای خنثی کردن تاثیرات مخرب این روش، بهتر است والدین یاد بگیرند که هرچه بیشتر و بیشتر به فرزندان خود گوش بدهند.زمانیکه فرزندان خانواده متوجه شوند که حرف هایشان شنیده و مورد توجه قرار می گیرد، احساس هویت بیشتری پیدا کرده و اعتماد بیشتری به والدین خود خواهند داشت.
حتما مطالعه کنید :افسردگی نوجوانان | نقش والدین در درمان افسردگی نوجوانان
غرق در افکار منفی نشوید
زمانی که والدین تسلیم افکارشان می شوند، تفکراتشان در بیشتر مواقع آنها را به سمت منفی در رابطه با فرزندانشان سوق می دهد و تبدیل به والدینی سمی می شوند.طبق نظرات کارشناسان برجسته روانشناس در حوزه تربیتی کودک ، ریشه تفکرات والدین نسبت به فرزندانشان اغلب منفی است.آنها شرح داده اند که هیچ کودکی کامل نیست و افکار منفی والدین بیش از آنکه ناشی از رفتارهای فرزندانشان باشد، برخاسته از احساست شخصی آنهاست.والدینی که خود را درگیر چرخه معیوب افکار منفی نگه می دارند بایستی مکث کرده، یک قدم به عقب برگردند و تفکرات مثبت و سازنده را جایگزین افکار منفی خود کنند.بطور مثال بازسازی تفکر منفی که ” او امروز مرا دیوانه خواهد کرد ” با ” امروز روز سختی را کنار او خواهم داشت ” ، شما را با تحولی که در نوع ارتباطتان با فرزندتان ایجاد می کند، شگفت زده خواهد کرد.
تلخ کامی های خود را مدیریت نمی کنید
انجام مسوولیت های والدی به هنگام برخورد با مسایل روزمره ای که پرچالش هستند، دلهره آور می شود. شناخت مواردی که شما را به سمت این تلخکامیها می کشاند، اولین قدم برای برخورداری از یک زندگی راحت تر است.روانشاناسان بر این باورند که والدین بایستی متوجه تاثیری که تلخکامیهای آنها به روی رفتار فرزندانشان می گذارد باشند. زمانیکه والدین یاد بگیرند که ضعف هایشان را شناسایی و مدیریت کنند تا از تلخکامیها به دور باشند، از اینکه مشاهده می کنند چه ساده و راحت ناهنجایهای رفتاری فرزندانشان برطرف می شود، متعجب خواهند شد. این امر می تواند به این معنا باشد که زمان بیشتری را در برنامه روزانه خود برای خوردن صبحانه ای مفصل در نظر بگیرید یا اینکه 5 دقیقه بیشتر برای کفش پوشیدن فرزند خود زمان اختصاص دهید تا همه چیز با آرامش بیشتری همراه شود.به جای اینکه به خاطر سهل انگاری خود در برنامه ریزی برای انجام امور روزانه، سر فرزند خود فریاد بکشید، به دنبال راهکارهایی باشید که به هنگام شروع تلخکامیها آنها را سرکوب کند.
حتما مطالعه کنید :10 روش صحیح تشویق کودکان
همبازی های آنها را مورد بی اعتنایی قرار می دهید
هر یک از فرزندان یک یا دو تن از دوستانش را به خانه خواهد آورد که این موضوع می تواند اوقات شما را تلخ کند. انتقاد کردن از دوست فرزندتان، تنها منجر به پیامد های ناخوشایند می شود.در واقع این والدین سمی هستند که دوستان فرزندانشان را مورد سرزنش و ملامت خود قرار می دهند.زمانیکه از دوست فرزندتان انتقاد می کنید، در واقع فرزند خود را مورد سرزنش قرار داده اید به همین دلیل است که آنها از چنین رفتارهایی گریزانند.در عوض، دلایلی که دوستانشان برای آنها از جایگاه خاصی برخوردار می شوند را جستجو کنید.
به فرزند خود برچسب می زنید
والدین سمی، رفتار ناشایست کودک را با هویت منفی او اشتباه گرفته و فرقی میان انتخاب های نادرست یک کودک و بد بودن او قائل نمی شوند.با کمی فکر کردن متوجه می شوید که بیشتر والدین 24 ساعت روز و هر هفت روز هفته را در حالت انجام وظایف خود بسر می برند.کمبود وقت برای والدین برای اینکه به خود استراحت داده و بتوانند واکنش هایشان را مدیریت کنند، موجب می شود که گاهی نسبت به فرزندان خود دیدگاهی کل نگر پیدا کنند.در نتیجه برچسب های سمی مانند تنبل ،دردسر ساز، خودخواه و بی فکر که توسط والدین در رابطه با فرزندان بکار گرفته می شود، آنها را در یک هویت منفی، قفل می کند. کودک برچسب خورده، اغلب درگیر اضطراب، رنجش، خشم و غم ناشی از طرد شدن و ناکامیهایش می شود.او انگیزه ای برای تغییر و تحولات مثبت و سازنده نخواهد داشت.بسیاری از بزرگسالان هم برای برچسب هایی که در کودکی به آنها زده شده ماتم می گیرند.برچسب زدن های سمی، کوله باری از مسمومیت احساسی، شکل می دهد.به جای برچسب زدن، به روی رفتار فرزند خود و چگونگی تغییر دادن آن متمرکز باشید.
کودک خود را با دیگران مقایسه می کنید
یکی از بدترین رفتارهای سمی والدین مقایسه فرزندان یک خانواده با یکدیگر یا با دوستانشان به امید این است که رفتارهای خوب هم را به نمایش بگذارند. در عوض بایستی فردیت هر یک از کودکان را ارج نهاده و متوجه باشند که مقایسه کردن باعث تخریب عزت نفس کودک شده و انگیزه های شخصی او را برای بهتر شدن ، از بین می برد.
به آنها می گویید ” تو همیشه…”
بکار بردن عباراتی نظیر ” تو همیشه ” یا ” تو هرگز” ، انگیزه و توان کودک را برای تغییر و تحول کم می کند.به جای کلی نگریستن به رفتاری که تمایل به تغییرش را در فرزند خود دارید، گفتاری را بکار ببرید که فرصتی برای رشد و تحول مثبت کودک باشد نظیر ” به نظر ناراحت میرسی وقتیکه …” یا اینکه ” چطور می توانیم با هم به روی این موضوع کار کنیم ”
آشکارا خود را ملامت می کنید
والدین سمی معروف به این هستند که بر سر مسایل پیش پا افتاده مانند وزن و ظاهرشان ، بطور مرتب خود را شماتت می کنند. کودکان با مشاهده والدین و الگوبرداری از آنها عزت نفس خود را شکل می دهند.بی ارزش کردن خود در مقابل فرزندان یکی از رفتارهای سمی والدین محسوب می شود.فرزندان همیشه والدینشان را سرمشق خود قرار می دهند و حال تصور کنید اگر شما خود را چاق یا احمق خطاب کنید چه اتفاقی خواهد افتاد ؟فرزندان شما هم عملکرد مشابهی از خود نشان می دهند.بهتر است افکار منفی که نسبت به خود پیدا می کنید را خاموش کنید و در عوض الگوی توجه به خود و خویشتن دوستی برای فرزندان باشید که راه شما را دنبال کنند مانند ورزش کردن و تغذیه سالم.
تلاش می کنید که بهترین دوست فرزندان خود باشید
فرزندان نیاز دارند که والدینشان، والدین آنها باشند و هنگامیکه پدر و مادرها از نقش والدینی خود شانه خالی کرده و می خواهند که در جایگاه دوست فرزندانشان، کنار آنها باشند نتایج مخربی در انتظار خواهد بود.به همین منظور ممکن است شبیه فرزندانشان لباس بپوشند، با دوستان آنها دوستی کنند ( با وجود تمام عدم تناسبات ) یا اینکه مسایل خیلی محرمانه خود را با کودک خود در سنین پایین در میان گذارند. وابستگی متقابل و نامتعادل والد فرزندی می تواند منجر به این شود که جریانی ناسالم میانشان اتفاق بیفتد طوریکه فرزندان نسبت به بالا رفتن سن والدین خود احساس گناه کرده ( حتی در مواردی که طبیعی و مبتنی بر سلامت فردی والدین هم باشد)، و والدین هم از یافتن هم صحبت و همدم در رده های سنی خود امتناع کنند. نقش والد فرزندی بایستی در قالب ثابت و با حد و مرز مشخصی شکل بگیرد تا کودک با احساسی سرشار از راحتی و آرامش، رشد کند و تبدیل به بزرگسالی با سلامت روانی مناسب شود.
مانع استقلال آنها می شوید
همه والدین می دانند که مشاهده بزرگ شدن فرزند، می تواند فرایندی غمگین اما در عین حال دلنشین باشد که مملو از حس افتخار و حسرت دوران بطور همزمان باشد.بهر حال برای والدین سمی این فرایند می تواند همراه با مراقبت بیش از اندازه باشد که مانع از رشد طبیعی کودک شود.کودکان بایستی در سن معینی توانایی مراقبت از خود را داشته باشند.انجام همه کارها برای فرزندان، می تواند یک رفتار سمی از جانب والدین به حساب آید.چنین عملکردی به آنها این پیام را می دهد که شما صلاحیت آنها را تایید نمی کنید و مانع پرورش مهارت های فردی آنها می شوید.زمانیکه فرزند شما آماده است که وظایف متناسب با سنش را بر عهده بگیرد، مسوولیت هایی نظیر غذا دادن به حیوان خانگی یا کمک در انجام امور خانه را به آنها محول کنید.
رفتارهای کودک را شخصی تلقی می کنید
شنیدن اینکه فرزندتان دلش می خواهد جدا از شما به فردیت خود برسد و گاهی با کلام نامهربانانه حق و حقوقش را از شما طلب می کند ، برای هر پدر و مادری در اولین مرتبه بسیار تلخ خواهد بود. شما به او غذا داده اید، جایش را عوض کرده اید و از زمان تولدش مراقب او بوده اید و شنیدن هر سخنی به جز عشق و مهرورزی ، برایتان خوشایند نمی باشد.اگرچه آزاردهنده می تواند باشد، اما بطور کاملا طبیعی و به عنوان بخشی از رشد فردی کودک، جدا شدن از شما و درخواست استقلال کودک از جانب او ،اتفاق خواهد افتاد. والدین سمی تمایل دارند که این بخش از رشد طبیعی کودک را شخصی قلمداد کرده و اینگونه احساسات را مورد انتقاد قرار دهند که به این ترتیب رفتاری نابالغانه در مقابل فرزند خود بکار گرفته، کینه ورزی کرده، به آنها احساس گناه می بخشند یا اینکه سکوت پیشه می کنند.چنانچه متوجه شدید که با کودک خود از موضع شخصیتان برخورد می کنید و واکنش هایی ناشی از حساسیت هایتان ،ابراز می دارید بایستی کمک حرفه ای بگیرید تا متوجه دلایل درونی خود برای نشان دادن چنین واکنش هایی بشوید.
